Դպրոց գալու ճանապարհին անընդհատ մտածում էի ինձ սպասվող միջավայրի, ինքս իմ առջև նետած նոր մարտահրավերի, կրթահամալիրի կայքն ուսումնասիրելիս առաջացած մտորումներիս և հազար ու մի բանի մասին….Ներսումս և՛ կասկած կար, և՛ վախ, և՛ նորանոր հմտություններ սովորելու, գիտելիքներ կուտակելու պահանջ,և՛ երեխաների հետ ստեղծագործելու, միմյանցից անվերջ սովորելու անհագ ցանկություն…..
Ներս մտա…..
Առաջինը. ինչ նկատեցի, դասասենյակների ապակյա պատերն էին: Թափանցիկ դասասենյակները ապշեցրին ինձ: Ամբողջ կյանքում մեզ ավանդված անխախտ սովորությամբ պատերի սովոր մարդու համար սա իրական շոկ էր….
Հասա դպրոց….դռները բաց էին, արևը շողշողացնում էր շենքի ճակատը: Բակում հանգիստ էր ու խաղաղ: Կախարդական տեսարանս ընդհատվեց բակում աշխատող շինարարի գործիքի սթափեցնող ձայնից…..
Մտքերիցս հետ եկա իրականություն….
Սկսվեց վերապատրաստման առաջին օրը:
Ընկեր Անահիտը ծանոթացրեց «Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիր»-ի պաշտոնական կայքի, ենթաբաժինների, կրթահամալիրում իրականացվող այլընտրանքային հեղինակային կրթական ծրագրի,բլոգավարության և մի շարք այլ մանրամասների հետ: Միջավայրը հետաքրքիր էր, նոր ինֆորմացիան՝ գրավիչ և խոստումնալից….
Վանուհի Ստեփանյանի բլոգ 